تصور کنید برای پیاده روی به جنگل می‌روید. بدون نقشه و بدون گوشی همراه هستید و مسیرهای زیادی پیش رو دارید. بعد از کمی راه رفتن، تصمیم می‌گیرد به خانه برگردید. شخصی را می‌بینید و از او مسیر را می‌پرسید. او مسیر را نشانتان می‌دهد و شما هم با این یقین که او مسیر درست را به شما نشان داده آن مسیر را در پیش می‌گیرد. کمی بعد، متوجه می‌شوید مسیر درست نیست و هوا نیز در حال تاریک شدن است.

چه می‌کنید؟

آیا شما:

۱. آن شخص را سرزنش می‌کنید، همانجا که هستید می‌مانید و در تاریکی به او دشنام می‌دهید؟
۲. سعی می‌کنید از‌‌ همان راهی که آمده‌اید به عقب برگردید؟
۳. با آرامش به جلو حرکت می‌کند، به شهودتان اعتماد می‌کنید ومسیری را بر می‌گزینید. حتی اگر آن مسیر درست نباشد تا زمانی که قدمی به جلو بر نداشته‌اید که متوجه درست یا غلط بودن آن نمی‌شوید. شاید اولین مسیر درست نباشد… ممکن است به تلاش بیشتری نیاز داشته باشید ولی اگر اشتباه بودن آن مسیر ثابت شود، همیشه می‌توانید مسیر دیگری را انتخاب کنید.

زندگی هم همانند پیاده روی در جنگل است.

شما نقشه‌ای ندارید، و بار‌ها، افرادی وارد زندگیتان می‌شوند که اعتمادتان را جلب می‌کنند ولی شما را به مسیر اشتباه هدایت می‌کنند. نبخشیدن آن‌ها مثل بی‌حرکت ایستادن در تاریکی جنگل است. حتی اگر موقعیتی که اکنون در آن قرار دارید ۱۰۰٪ تقصیر آن‌ها باشد، باز هم بی‌تحرک ایستادن شما در آنجا و مقصر قلمداد کردن آن‌ها اصلاً روش درستی نیست. می‌توانید بقیه عمرتان را همانجا بمانید یا می‌توانید به اطراف نگاهی کنید و ببینید امروز کجا قرار دارید و به جلو حرکت کنید.
اگر پس از آن با شخص یا اشخاص دیگری در جنگل ملاقات کردید، نپرسیدن راه درست از آن‌ها ایده خوبی نیست. شاید آن‌ها راه درست را بدانند و شاید هم ندانند ولی اعتماد نکردن به آن‌ها، چون یک نفر از اعتمادتان استفاده کرده و شما را در مسیر اشتباه قرار داده، نادرست است. باز هم همین منطق در زندگی صدق می‌کند. بسیاری از مردم هنگامی که فردی بدجوری از اعتمادشان استفاده می‌کند، دیگر نمی‌توانند به شخصی اعتماد کنند. واقعیت این است که دیگران با آن فرد یا تجربه‌اش کاری ندارند و نباید به خاطر آنچه به آن‌ها مربوط نیست تنبیه شوند.

در کتاب درمانگر: داستانی پر رمز و راز درباره حقیقت زندگی اندی اندروز به داستانی واقعی دربارهٔ نقش بخشش در زندگی می‌پردازد. او می‌گوید: «بخشش به معنی‌‌ رها کردن خشم تان نسبت به یک فرد یا رویداد است.»

اگر هنوز از شخصی خشمگین هستید، آن خشم تفکرتان را ابری می‌کند و به زندگی یا روابط آینده‌تان کمکی نمی‌کند. اگر بر امروز، زندگیتان و افرادی که در آن حضور دارند تمرکز کنید درحال حرکت رو به جلو هستید. دوباره اعتماد کنید و آن دسته از افکاری که شما را در جنگل گیر می‌اندازد‌‌ رها کنید تا فرصت پیشرفت در زندگی برایتان به وجود آید. شما می‌توانید راه‌تان را به «خانه» یا «رسیدن به شادی» پیدا کنید ولی این کار مستلزم حرکت به جلو است. توجه کمتر به آنچه قبلاً اتفاق افتاده باعث می‌شود بیشتر به اتفاقات زمان حاضرتان توجه کنید. شاید کمی طول بکشد ولی گام به گام به آنجا خواهید رسید.(منبع سایت خوشبختی از کتاب درمانگر نوشته اندی اندروز)